Δίνουν το ίδιο ραντεβού στο γήπεδο αδιαλείπτως τέσσερις δεκαετίες τώρα, ένα ποδοσφαιρικό ραντεβού που δημιούργησε ισχυρούς προσωπικούς δεσμούς και ανέπτυξε ποικίλες κοινωνικές πτυχές. 

Αυτή η γοητεία να κυνηγάς τη στρογγυλή θεά στο χορτάρι δεν έλειψε ποτέ από την ΟΜΟΝΟΙΑ από τότε που κάποιοι φίλοι αποφάσισαν να την φτιάξουν. Ο αείμνηστος γιατρός Μπ. Μαντέλος, ο Γ. Καλαϊτζάκης, ο Π. Καλλίας, ο Α. Πάστρας και αρκετοί άλλοι -ιδρυτικά μέλη- έβαλαν απεξαρχής τους κανόνες: συμπεριφορά, ευγενής άμιλλα, όρεξη για συμμετοχή, ενδιαφέρον για κοινωνική συμμετοχή, κοινωνική προσφορά... ε, και βασικές γνώσεις ποδοσφαίρου!
 

Στην πορεία προστέθηκαν και άλλοι, μόνο που ο κάθε νεοεισερχόμενος πέρναγε από το στάδιο του δόκιμου για διάστημα 3-6 μηνών για να επιβεβαιωθεί η ταύτιση της νοοτροπίας του με τη φιλοσοφία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Το ζητούμενο είναι η συμμετοχή γι αυτό κανείς δεν ξεφεύγει από το απουσιολόγιο της ομάδας το οποίο επισύρει και ποινή: στον επόμενο αγώνα, ο πάγκος για το πρώτο ημίχρονο περιμένει τους κοπανατζήδες! Η ομάδα για πολλά χρόνια είχε έδρα το γήπεδο του Αγίου Γεωργίου Φερών, ενώ τα τελευταία χρόνια το πεδίο δράσης είναι το γήπεδο του Αερινού.

Στον αγωνιστικό τομέα είναι αξιοθαύμαστο να βλέπεις 50άρηδες, 60άρηδες, 70άρηδες, αλλά και 80άρηδες! να τρέχουν πάνω κάτω και να αλλάζουν μπαλιές ακριβείας. Αν εξαιρέσουμε την έλλειψη... μεγάλων επιταχύνσεων, χαίρεσαι πραγματικά να βλέπεις οργανωμένη ανάπτυξη, εντυπωσιακές φάσεις και κυρίως πάθος! Η φιέστα δίνεται στο τέλος κάθε ποδοσφαιρικής χρονιάς με τον μεγάλο τελικό -εννοείται μεταξύ τους!

Και αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται λίγο εσωστρεφή, μόνον έτσι δεν είναι αφού μπορεί όποιος επιθυμεί συμμετοχή να το εκδηλώσει, αρκεί να μη διαταράξει την ομόνοια της ... ΟΜΟΝΟΙΑΣ!  Άλλωστε η ομάδα ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα και κάποιες φορές στο εξωτερικό, όπου δίνει αγώνες με αντίστοιχης δυναμικής ομάδες, ενώ στις αποστολές συμμετέχουν και τα μέλη των οικογενειών των ποδοσφαιριστών. Οι επισκέψεις αυτές ανταποδίδονται δημιουργώντας δεσμούς φιλίας. Αξίζει να σημειωθεί και η ευαισθησία που δείχνουν τα μέλη της ομάδας σε άτομα ή φορείς που έχουν ανάγκη, και δεν λείπουν οι δωρεές γι αυτόν τον σκοπό.